Mrs.Dalloway

  "Hem her şeyi bir bıçak gibi delip geçiyor, hem de dışarıda kalıp bakıyordu. Arabaları gözlerken hep böyle onulmaz bir duygu, sanki çok uzaklardaymış, denizin ortasında yapayalnızmış gibi bir duygu kaplardı yüreğini."

“Sevmek, insanı yalnız kılıyor."

"Bazı anlar ne tuhaf bir gücü vardır seslerin."

"İnsan aşıkken başkalarının kayıtsızlığı çok gücüne gider."

“Zaman direklere çarpar. Kalakalırız. Duygudan yoksunuzdur, insanın gövdesini ayakta tutan, artık alışkanlıkların iskeletidir. O da bomboştur zaten.” 

"Sanki biri beynindeki perdeleri açmış, kepenkleri kaldırmış, kılını bile kıpırdatmadan keyfince dolaşabileceği sokaklar sermişti önüne."

"İnsan hayatının yarısı uydurmakla geçer. İşin tuhafı, bunu kimseyle paylaşamaz."

"Hayat, aksamak bilmeyen bir yüreğin atışıyla sokaklara doluyordu."

“Aslında yalnızca yaşadıkları anın tadını arttıracak kadar bir incelik, bir bağlılık, bir sevecenlik vardır insanlarda. Sürüler halinde ava çıkarlar. Çölü tarar, haykırarak dalarlar bozkıra. Düşenlere dönüp bakmazlar bile. Yüzlerinde alçıdan maskeler vardır."

"Yalnız, tek başına kalma isteği, iç rahatlığına kavuşma isteği, bu çirkin, bu zayıf, bu donuk, bu zavallı cücelerin, bu kadınlarla erkeklerin ötesindeki bir şeye duyulan istek."

"Ama yine de sıcaktı güneş. İnsan yine de güçlükleri alt edebiliyordu. Yine de günler bağlanıyordu birbirine..."

"Bu aşırı duygululuk yemişti başını."

"Demek dünyadaydı suç - yani duygularını yitirişinin suçu."

“Zamanla şu kanıya varmıştı ki, söylenmeye değer tek şey duygulardı, içten gelenlerdi. Zeka saçmaydı. İnsan içinden geleni söylemeliydi yalnızca.

"Bir tökezleyecek olsa insan yaratılışı peşini bırakmaz artık."

“Hepimiz birer mahkum değil miydik? Geçenlerde çok iyi bir oyun okumuştu, oyundaki adam hücresinin duvarına bir şeyler çiziyordu, hayat da böyleydi işte. Boyuna duvara bir şeyler çiziyorduk.”

"Neden insanlar geniş görüşlü ve yalın olamıyorlar?"

Virginia Woolf - Mrs.Dalloway (İletişim Yayınevi - Çeviri: Tomris Uyar)